ÇOCUĞUN ANNE BABAYLA İLİŞKİLERİ
Çocuğun psikolojik ve duygusal yönden gelişmesi ve bir insan olarak kişiliği,aile içinde,anne ve babasıyla yakın ilişkileri sayesinde yavaş yavaş şekillenir.<!–adsense–>
İki yaşında annenin yüzü çocuk için halen başta gelir. Bu yaşta anne-çocuk arasındaki duygusal ilişkinin niteliği,onun ergin yaşta kişiliğinin oluşmasını derinden etkiler.çocuğa neyin iyi neyin kötü olduğunu onun hayal gücünü ve zekasını uyandırıp bileyen gene annesidir.bu yaşta babanın da rolü önemlidir.çünkü baba güvenliği,otoriteyi ve eğlenceli beden hareketlerindeki gelişmeleri temsil eder.
Anne ve babanın sevgisi esastır,ama bu çocuğa kendi sınırlarını bilmesini sağlayacak bir otoriteyle birlikte olmalıdır. Anne baba otoritesi açık,doğru,haklı,sakin ve kesin olmak zorundadır.bir o kadar da önemli olan çocuğun dış dünyayla ilişkileridir.anne ve babanın eğitici rolü esastır;çoğu zaman onları kaygılandıran durumlarla karşılaşılır çünkü çocuklarının gelişip olgunlaşması için gerekli her şeyi yapamamış olmaktan korkarlar.
Ana okuluna giriş çocukla aile ayrılığının ilk adımı ve çocuğun toplumsallaşma sürecinin ilk evresidir.çocuk kendi yaşındaki bir çocuk topluluğu içinde,anne babasından başka bir yetişkinin otoritesi altına konmuştur.anaokulu onun ufkunu genişletir.çocuk dört yaşındayken,masalları ve şarkıları sever.benzer durumlar hayal etmeye ve onları oyunuyla bütünleştirmeye çalışır,bitmez tükenmez sorular sorar. Altı yaşına doğru soyutlamaları ve simgeleri anlamaya başlar .
İlkokula gitmek onun artık oyun dünyasını terk edeceği anlamına gelir.Yedi sekiz yaşından itibaren toplu oyunlarla ilgilenmeye,bir grup içinde yer almaya,dostluklar kurmaya başlar.Takım oyunlarını,yarışmaları sever;ama gene de daha sakin bazı etkinlikler için duyduğu ihtiyaç devam eder.
