Çocuğun korkma sebebi genellikle aniden yapılan bir hareket, yabancı biri, bir nesne, korkutan bir ses ya da bir hayvan olabilir. Bebeklerin korkma sebebi ise tamamen farklıdır. Bebekler, yüksek ses, parlak ışık ve düşmekten çok korkarlar. Korkularını ağlayarak gösterirler. Bir yaşın sonunda korkular artık insanlar ve belirli eşyalar üzerindedir. Örneğin, büyük bir oyuncak ayı onu korkutur. Yâda tanımadığı bir kişi onu sevmek istediğinde korkar ve ağlamaya başlar.
<!–adsense–>
Çocuk 2 ile 5 yaşları arasında korkuları artar ve farklılaşır. Artık çocuk karanlıktan, hırsızdan, gök gürültüsünden, hayali olan şeylerden (hayalet, canavar, peri vb.), ani seslerden ve en önemlisi yalnız kalmaktan korkar. Bu yaşlarda görünen şeyler dışında, hayali şeyler de onun için korku sebebidir. Bu korkular altı ile on iki yaşları arasında azalacaktır. Ancak altı yaşına gelen çocuk halen yabancılık korkusu duyuyorsa bir sorun var demektir. Çocuk okula başladığında korkuları tamamen değişir. Artık korkular okula ilişkin ve sosyal yaşamı ile ilgilidir. Alay edilme, küçük düşme, başarısız olma gibi korkular başta gelir. Çocukta yalnızlık korkusu ise devam eder. Bu dönemde annenin tutumu da çok önemlidir. Çünkü çocuk bu yaşlarda anneden ayrı kalmak istemez. Annenin şımaran çocuğuna “Şımarırsan seni bırakıp giderim” gibi olumsuz sözleri çocukta büyük bir korkuya neden olur ve bu korku çocukta uzun bir süre kalır. Çocuğun güveni sarsılır ve her şeyden tedirgin olur. Bu dönemde çocuk her şeyden etkilenebilir. Okuduğu hikâye kitapları, izlediği korku dolu filmler ya da gördüğü resimler korku sebebi olabilir. Bu yüzden yalnız yatamaz ve sanki odada başka birileri varmış gibi korkuya kapılırlar. Korkuların bir bölümü ise ergenliğe kadar devam edebilir.
Çocukta oluşan korkuların en önemli nedeni güvensizlik duygusudur. Bu yüzden korkan çocuk, yanında annesinin ya da bir yetişkinin olmasını ister. Korkusunu sarılarak, ağlayarak, kaçarak veya bir eşyanın arkasına saklanarak gösterir. Güveni ilk olarak çocuğa verecek olan kişi anne ve babadır. Bu yüzden anne ve baba çocuğa korku vermemelidir. Döverek, ceza vererek, bağırarak onu korkutmak yanlıştır. Çocuk her zaman anne ve babayı örnek alır. Hatta korkuları bile örnek alabilir. Örneğin, anne köpekten korkuyorsa bunu gören çocuk da köpekten korkmaya başlar. Bazı çocuklardaysa korku çocuğun kekemeliğine neden olur. Yaşamış olduğu deprem, sel, yangın gibi felaketler çocuğun zihninde her zaman kalacak bir korkuya neden olur.
Çocukta korkuya neden olan sebepleri bulmak, korkunun yerleşmesini engeller. Aksi halde, çocukta korku devam eder ve tamamen yerleşir. Bebeklik döneminde korku engellenmezse, uyumsuzluk, zekâ geriliği, aşırı sinir ya da içe kapanıklık gibi rahatsızlıklar gözlenebilir. Çocukta korku duygusu yaratmamak için bazı önlemler alınmalıdır.
· İlk olarak çocuk korkutulmamalı ve korkuları ayıplanmamalı.
· Çocukta korku yaratacak asılsız masallar, korkunç hikâyeler anlatılmamalı ve korkutucu nesneler ortadan kaldırılmalıdır.
· Çocukla konuşarak korkuları için mantıklı çözümler bulunmalıdır. Çocuğun ilgisi başka yöne çevrilmelidir.
· Anne ve baba sabırlı olmalı, çocuğun korkusuna saygı duymalıdır. Korkulan şeye çocuk yavaş yavaş alıştırılmalıdır.
· Çocuğa doğru bilgiler verilmeli, korkuya ne sebepse nedeni açıklanmalıdır.
